13 Kasım 2015 Cuma

Neşe Hocam

Yer Kadıköy meydan. Fazlı'nın yerinde candan bir dostla içilen 5 çayı. Dedikodular yapılmış, programlar hazırlanmış keyifler süper. Dönüş yolu. Kalabalık meydanda yürürken birden bir kadına gözüm kaydı. Yürürken döndüm tekrar kadına baktım. Kadının yanındaki adamla göz göze geldik. Artık durmam gerekiyordu durdum ve adama;
'' Çok özür dilerim birisine benzettim de...'' Çünkü benzettiğim kişi bilmem(!)kaç yıl öncesine aitti.

Adam;
'' Adana?''
'' Evet!''
''Kız Lisesi?''
''Evveett!!''
'' Tamam bu da hocanız işte.''

Şaşkınlık, sarılmalar, el öpmeye çalışmalar, heyecan, mutluluk, özlem, yıllar, anılar, okulum, her şey, her şey su gibi aklımdan geçti kaldı orada.

Uzun uzun geçen yıllarda liseli Hatice büyüdü (!) . Ama Neşe hocam hala aynı kalmış. Yoksa nasıl tanırdım ben O güzelliği.  Mutlaka tekrar buluşacağız.

Dünya mı küçük, İnsan insana mı kavuşur bilemedim. Bildiğim bir şey varsa bu heyecanları, kavuşmaları seviyorum.





1 yorum: